دیروز روز پروداکتیوی داشتم؛ و این برای من مژده دهنده ی یک روز خوبِ...
کلی سایت های مختلف مربوط به گرامر زبان آلمانی رو دید زدم٬ مطلب یادداشت کردم و از همه بهتر اینکه مطالبی که مدت هاست تووش مشکل داشتم رو هم فهمیدم و یاد گرفتم. مثل Adjektivendung و یا Dativobjekt, Akkusativobjekt که مفعول مستقیم و غیر مستقیم هستن! اینا رو تونستم درک کنم و همینطور تا حد زیادی به استفاده اش هم پی بردم که باید فقط تمرین کنم که خوب توی ذهنم بمونه.
مشکلاتی هم داشتم در این میان از جمله اینکه هنوز نمیتونم یک نامه و یا یک نوشته ی منسجم و معقول و نسبتا خوب آلمانی رو بنویسم. موقع نوشتن همه ی قواعد نگارشی و دستور زبانی رو با هم قاطی میکنم و جمله هایی که بلد بودم یه زمانی رو هم٬ دیگه از ذهنم محو میشه. فک میکنم بخاطر تمرین کم باشه یا هرچی! ولی براش یه نقشه ای کشیدم٬ میخوام بشینم و متونی که مربوط به موضوعات: سفرکردن٬ دعوت کردن٬ شکایت و از این قبیل هست و توی نامه ها ازشون زیاد استفاده میشه رو بخونم و جملات خوبش رو یادداشت کنم اونا رو تمرین کنم و دائم سعی کنم جملات مختلفی ازشون بسازم.
شب آخر همه ی کارهایی که کردم نشستم به حرفی که بهم زده بودن فکر کردم که اگر پذیرشو بگیرم باید تا اسفند آلمان باشم!
ازونجایی که میخواستم فکر نکنم و ماهها رو با دستام بشمارم و میخواستم از توی تقویم ببینم که همه چی واقعی تر و قابل درک تر باشه برام رفتم و تقویم رو نگاه کردم و دیدم اسفند یعنی سه ماه دیگه فقط! فقط یعنی سه ماه دیگه!!!
باورم نمیشد. ساعت ۴ صبح بود نمیشد خیلی بالا پایین بپرم و خب اینجا هم روا نیست کلا آدم خیلی خوشحالی کنه و بالا و پایین بپره ولی در حد بضاعتم اینکارو کردم... بقدری خوشحال بودم و هستم که نهایت نداره نمیدونم باید با این فکر چجوری رفتار کنم.
انقدر که خوشحالی زیاد کم اتفاق افتاده توی زندگیم که ممکنه از خوشحالیِ این یکی اووردوز کنم.
فعلا نگران امتحان زبان هستم و بعد از اون نگران ویزا گرفتن.
ولی بیشتر باید نگران همون امتحان زبان بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر